Als we ouder worden, ontstaan ​​overal in ons lichaam senescente cellen. Het ontstaan van deze cellen is één van de hallmarks of ageing. Senescente cellen worden ook wel "zombiecellen" genoemd omdat het beschadigde cellen zijn die normaal gesproken dood zouden moeten zijn, maar ze blijven leven. Senescente cellen scheiden stoffen af ​​die de gezonde omliggende cellen beschadigen, wat bijdraagt ​​aan veroudering.

 

Senescente cellen ontstaan ​​uit normale cellen. Wanneer normale cellen te beschadigd raken (ze stapelen bijvoorbeeld te veel DNA-schade op), kunnen ze overgaan in kankercellen. Om dit te voorkomen wordt er een rem aangebracht op deze beschadigde cellen: ze kunnen niet meer delen, waardoor ze geen kankercellen kunnen worden. In plaats daarvan worden het senescente cellen.

Deze senescente cellen scheiden wel allerlei stoffen af ​​die de omliggende gezonde cellen beschadigen. Dergelijke stoffen zijn pro-inflammatoire verbindingen (cytokines), matrixmetalloproteïnasen die weefsel afbreken, IGF, etcetera.

Deze pro-inflammatoire stoffen kunnen stamcellen beschadigen en hun zo functioneren belemmeren. Een pro-inflammatoire omgeving kan ook de groei van kankercellen stimuleren.

Normaal ruimt het immuunsysteem senescente cellen op, maar tijdens het ouder worden functioneert het immuunsysteem minder goed waardoor er steeds meer senescente cellen in het lichaam ophopen. Deze cellen scheiden vervolgens een inflammatoire cocktail van cytokines af die bekend staat als het senescence-associated secretory phenotype, oftewel SASP. Deze cocktail van ontstekingsmediatoren draagt bij een inflamm-ageing: een chronische, steriele laaggradige ontsteking die zich ontwikkelt als we ouder worden, en die een significante risicofactor vormt voor mortaliteit en morbiditeit bij oudere individuen.

 

Op basis van het bewijs tot nu toe lijkt het waarschijnlijk dat senescente cellen de belangrijkste bron van inflamm-ageing zijn. Studies tonen aan dat het opruimen van senescente cellen verschillende ouderdomsziekten en -symptomen kunnen vertragen of zelfs voorkomen.

 

Bepaalde stoffen kunnen senescente cellen vernietigen. Dergelijke stoffen worden senolytica genoemd. Voorbeelden van natuurlijke senolytica zijn fisetine en quercetine.